HISTORIA GMINY
Na terenie Bieszczadów, pierwszy człowiek pojawił się prawdopodobnie na krótko przed erą neolityczną. Wyraźne ślady jego bytowania w rejonie Bieszczadów pochodzą z 4200-1700 I.p.n.e. W tym czasie przez Bramę Morawską oraz inne dogodne górskie przejścia w łuku karpackim zaczynały napływać do Polski ludy z krain naddunajskich i z południa kontynentu.
W epoce brązu, to jest ok. 1300-400 I.p.n.e. pojawiła się ludność wywodząca się z tzw. kultury łużyckiej.
Pomiędzy I a II w. naszej ery przez Bieszczady i Pogórze Bieszczadzkie biegł jeden z rzymskich szlaków handlowych. Przez następne 1000 lat najprawdopodobniej nie była tu prowadzona działalność człowieka. Na początku VI wieku pojawili się tutaj Słowianie. We wczesnym średniowieczu ziemie te wchodziły w skład państwa Białych Chorwatów, wywodzących się z gór Kaukazu. Ostatecznie państwo to nie przetrwało. Przed rokiem 991 Bieszczdy należały najprawdopodobniej do państwa Piastów następnie zajęte zostały przez Wielkiego Księcia Kijowskiego Włodzimierza, potem na krótko wróciły do Polski za czasów Panowania Bolesława Chrobrego. Od X do XIV w. były to ziemie sporne, do których włączyli się również Węgrzy za sprawą króla Gejzy II, który w 1150 roku zajął tereny ziemi sanockiej.
Spory Trwały od roku 1340 do 1349, kiedy to Kazimierz Wielki, pzryłączył Ruś Czerwoną do Polski. Od tej pory nastąpił rozwój osadnictwa. Najpierw na prawie polskim i niemieckim, a w wieku XV-XVI na prawie wołoskim.
Na terenie Gminy Komańcza osadnictwo ukształtowało się w XVI w., kiedy to powstały między innymi takie wsie jak: Szczawne, Mików, Prełuki, Duszatyn, Smolnik, Wola Michowa.
Wieś Komańcza założona została w dobrach królewskich na prawie wołoskim w 1512 roku,na podstawie przywileju lokacyjnego wydanego Iwankowi, Krajnikowi ze Szczawnego, przez starostę sanockiego Mikołaja Kamienieckiego.
Lustracja królewszczyzny z 1565 roku stwierdza w Komańczy 21 rodzin obrabiających 11 i 3/4 łana ziemi. Ponadto obrabiany był tu jeden łan kniazia i jeden popowski. Po najeździe w 1657 r. wojsk siedmiogrodzkich Jerzego Rakoczego, który ograbił te tereny, w Komańczy żyło tylko kilka rodzin obrabiających tylko dwa łany. W 1686 r. ponownej grabieży dokonali węgierscy tołchaje, rabując wszystko co się dało.
Potomkowie kniazia Komańczy otrzymali tytuł szlachecki z herbem Leliwa i przyjęli od nazwy miejscowości nazwisko Kumanieccy. W XVIII w. wznieśli drewniany dwór, który uległ zniszczeniu po 1945 roku.
Ożywienie gospodarcze nastąpiło w latach 1872-1874 w związku z budową linii kolejowej z Przemyśla przez Chyrów, Zagórz do Budapesztu przez Przełęcz Łupkowską umożliwiając połączenie z kolejami węgierskimi na Zakarpaciu.
Okres I i II wojny światowej zniszczył powoli rozwijającą się gospodarkę na terenie obecnej Gminy Komańcza. Ostatecznie resztę dokonano w 1947 roku akcją "Wisła" niszcząc całkowicie wsie i masowo wysiedlając mieszkańców narodowości łemkowskiej i ukraińskiej.